Gary is een echte familieman die altijd een actief leven heeft geleid – of het nu fietsen, voetballen of reizen is. Zijn routine kwam echter bijna tot stilstand door een bloedprop in zijn been. Hij kwam in actie na zijn diagnose en is nu een voorvechter voor het bekendmaken van diepe veneuze trombose. Duik hieronder in zijn inspirerende verhaal.*
*Dit is een persoonlijk verhaal van de patiënt en weerspiegelt niet noodzakelijkerwijs de kennis van JOBST of de huidige stand van de wetenschap. Vraag altijd advies aan een zorgverlener als je symptomen ervaart.
Door zijn gezonde levensstijl was Gary erg verrast toen bij hem diepe veneuze trombose werd vastgesteld. De bloedprop kan zijn ontstaan tijdens een langeafstandsvlucht, of hij kan een genetische aanleg in zijn familie hebben voor het ontwikkelen van bloedproppen. Hij liet zich niet door de aandoening ontmoedigen, zocht naar een vroege diagnose en nam preventieve maatregelen. Vandaag heeft hij zijn aandoening zelfverzekerd onder controle, waardoor hij volop kan genieten van het leven met zijn vrouw en kinderen. Gary wil trombose meer bekendheid geven, zodat ook anderen voordeel kunnen hebben aan een vroege diagnose en behandeling.
Als je symptomen herkent die lijken op die van Gary, vraag dan advies aan een zorgverlener om de juiste behandeling te starten. Intussen vind je hier nuttige informatie over de aandoening en de mogelijke behandeling ervan.
"Ik kreeg de diagnose van een diepe veneuze trombose. Dat is in feite een bloedprop. In dit deel van mijn been had ik een bloedprop van 22 centimeter in de ader. Als die loskomt en via je ader in je longen terechtkomt, dan is dat uiteraard slecht nieuws."
"Nee, en mensen zouden meer moeten weten over bloedproppen en andere veneuze aandoeningen. Ik had dit wellicht een paar weken kunnen negeren zonder naar de dokter te gaan. Ik ben alleen gegaan omdat mijn vrouw aandrong om dit te laten nakijken. En als ik niet was gegaan, had het veel erger kunnen zijn."
"Toen ik de diagnose kreeg, gaven ze me injecties die ik zelf in mijn buik moest toedienen. Dat was gedurende de eerste 10 dagen. (...) Daarna kreeg ik een bloedverdunner als orale medicatie. Dus nam ik die. Ik denk dat ik die ongeveer vier of vijf maanden heb genomen. (...) En ik draag compressiekousen. Die bevorderen het herstel. Ze houden de aandoening onder controle. (…) En als ik ze niet draag, merk ik dat wel. Ik heb ook wat pijn in mijn benen."
"Het is best mooi om te zien hoe de routine loont. Ik bedoel, de stervorm die je maakt met je benen, enz. Als je van bovenaf kijkt, ziet het er prachtig uit. De achterwaartse rol heb ik nog niet onder de knie. Daar heb ik nog wat werk mee."
